بندگی

بندگی در هر وقت و هر جا باشد خوب است، اما آن‌کس که از محبوب و معشوق از نظر فاصلهٔ مکانی دورتر است، اما خدمت برای محبوب خود می‌کند ارزشمندتر است از کسی که در حضور است؛ در مثل، کسی که در سر مرزها خدمت کشور می‌کند و از سلطان فاصله دارد و مرز و قلعه را از دشمنان محفوظ نگه می‌دارد و قلعه و مرز را به دشمنان نمی‌فروشد؛ در واقع به سلطان وفادار و انگار در حضور سلطان است؛ و سلطان هم به این بنده توجه می‌کند، چراکه جان را فدای مملکت و سلطان می‌نماید و قلعه دار ریا در کار او نمی‌آید تا تملّق و چاپلوسی کند، بلکه خدمت بندگی می‌کند؛ پس کسی که حضرت حق را بالمکاشفه نمی‌یابد و حضور جسمانی امام زمان علیه‌السلام را رؤیت نمی‌کند، بداند کاری که می‌کند مورد نظر و ستایش است و از منظرگاه عین‌الله الناظره، چشم‌های نظارت‌کننده خدا به دور نیست.