بهشت عام

عاشق دل‌سوخته، کربلایی احمد تهرانی می‌فرمود: من یک زمانی در خواب، یکی از زُهّاد را دیدم. در بهشت سلطنتی برای خودش داشت و از همه نعمات بهشتی برخوردار بود، (بهشت عام) امّا درعین‌حال خیلی ناراحت و افسرده به نظر می‌رسید. نزدیک او رفتم و از احوال وی سؤال کردم و گفتم: چرا در میان این‌همه نعمات بهشتی افسرده و دلگیری؟ او سری تکان داد و گفت: «فلانی! چون من در دنیا در گروه کسانی بودم که همه اعمالشان را تنها برای ثواب انجام می‌دهند، به همین خاطر در اینجا نیز به من آنچه را می‌خواستم، دادند و اصل‌کاری (توحید، فناء فی الله) را از دست داده‌ام».