بین الطّلوعین
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام است: «اَلجُلوسِ فی المسجد من بعدِ طلوع الفجرِ الی حین طلوعِ الشَّمس لِلاشتغال بِذکر الله سبحانهُ اَسرعُ فی تیسیر الرّزقِ مِنَ الضّربِ فی اقطارِ الاَرض: نشستن در مسجد بعد از طلوع صبح تا وقت طلوع آفتاب از برای مشغول بودن به ذکر خدا که پاک است او شتابان‌تر است در آسان کردن روزی از حرکت در اطراف زمین (رفتن به اطراف زمین) از برای تجارت.»
امام صادق علیه‌السلام فرمود: «خدای متعال روزی بندگان را بین طلوع فجر تا طلوع خورشید تقسیم می‌کند. بر شما باد که هرگز بین الطلوعین نخوابید.»
و نیز از امام صادق علیه‌السلام منقول است که بر بنی‌اسرائیل بین الطّلوعین مَنّ نازل می‌کشد و هرگاه کسی از آنان خواب بود، روزی‌اش نمی‌آمد و از این جهت خواب در این وقت کراهت دارد.
(منّ: شبیه به ترنجبین و به شیرینی عسل بوده که بدون رنج و زراعت مثل شبنم بر روی برگ درختان و یا سنگ می‌نشست و منجمد می‌شود.) (تفسیر آیه ۵۷)
امام سجّاد علیه‌السلام به ابوحمزه ثمالی فرمود: «ای ابوحمزه، پیش از طلوع آفتاب نخواب که برایت خوش ندارم. همانا خداوند در آن وقت روزی بندگان را تقسیم می‌کند و به دست ما آن‌ها را جاری می‌سازد.»
اینکه چرا بین الطّلوعین و غروب آفتاب تا مغرب شرعی ساعت غفلت شمرده می‌شود، از امام صادق علیه‌السلام روایت است که شیطان در این ساعت لشگریانش را پراکنده می‌سازد. لذا باید در این اوقات ذاکر خدا بود؛ و آیات و روایات بر فضیلت دعا و ذکر در این اوقات آمده.
در این ساعات روز یا شب جدید آغاز می‌شود که از حوادث و بلایا و فواید دنیوی و اخروی خالی نیست. لذا باید با استمداد از حضرت حق دفع مضرّات و جلب خیرات نمود.
در این وقت روشن می‌شود که عالم در حال تغییر و دگرگونی است و همین دگرگونی و تحوّل منشأ خیرات فراوان می‌شود پس ثنا و حمد و شکر تازه‌ای می‌طلبد؛ و از طرفی معلوم می‌شود تنها آن‌که باقی می‌ماند و همیشه و دائمی است حق سبحانه تعالی است پس تسبیح و تقدیس و تحمید و تمجید وی را لازم است.
و نیز در این وقت ملائکه شب عروج می‌کنند و ملائکه روز می‌آیند و بالعکس. لذا شایسته است انسان در این اوقات بهتر و بیشتر اعمالش را محاسبه نماید و قصور و تقصیر خود را در نظر گیرد و استغفار نماید و بر طاعات، شکر و سپاس گوید.