تشخیص صواب

یکی از اهم عوامل و اسباب، موازین تشخیص درست از نادرست است که سالک را حالات در خواب و سنه و کشف پدید آید و باید هر آن، وی را از مراتب و مشاهدات خویش آگاه سازد و در تشخیص خطا و صواب، از وی یاری جوید. (عرفان نظری ص ۴۱۴)

از آنجایی که ابتدای سلوک، سالک مبتدی قدرت تشخیص ندارد پس در هر خواب و کشفی باید آن را بر استاد طریق عرضه بدارد تا رحمانی و شیطانی بودن آن معلوم گردد چه آن که قوه خیال دخالت کند و قوه مصوره را به استخدام در آورد و مبتدی گول بعضی صداها و تصویرهای نفس خود را خورد. پس تشخیص صواب از ناصواب، کار سالک مبتدی نیست و کار هادی است.