تعقیب نماز ظهر
عباد بن محمّد مدائنی روایت کرده که گفت: بر حضرت ابوعبدالله امام صادق علیه‌السلام در مدینه وارد شدم، هنگامی‌که از نماز واجب ظهر فراعت یافت درحالی‌که دست‌هایش را به سمت آسمان بلند کرده بود می‌گفت:
۱- ای شنوندهٔ هر صدا! ای جمع کنندهٔ! ای برآورندهٔ هر جنبنده پس از مرگ، ای برانگیزنده! ای ارث‌بر! ای آقای آقایان! ای معبود معبودان!
۲- ای در هم شکنندهٔ جبّاران! ای مالک (پادشاه) دنیا و آخرت! ای پروردگار پروردگاران! ای پادشاه پادشاهان! ای سخت کوبنده! ای به شدّت مؤاخذه کننده!
۳- ای آن‌که هر چه بخواهد انجام دهد! ای شمارندهٔ نفس‌های خلق و گام زدن‌ها! ای کسی که راز نزد او آشکار است! ای پدیدآورندهٔ موجودات!
۴- ای بازگردانندهٔ آن‌ها! از تو می‌خواهم به حقّ خودت بر برگزیدگان خلقت و به حقّی که برای آنان بر خودت واجب شمرده‌ای که بر محمّد و خاندانش درود فرستی.
۵- و همین حالا بر من منّت نهی و گردنم از آتش رها گردد و وفا کن به وعدهٔ ولیّ خود و فرزند پیامبرت دعوت‌کنندهٔ به سویت و به اجازه‌ات،
۶- و امین تو در خلایق و چشم تو در بندگانت و حجّت تو بر خلقت که درود و برکاتت بر او باد، وعده‌ای را که به او داده‌ای.
۷- بارالها! به نصرتت تأییدش کن و بنده‌ات را یاری فرما و یارانش را نیرو بخش و شکیبایشان گردان و برای آنان از جانب خود قدرتی قرار ده که همیشه یارشان باشند و فرجش را تعجیل کن،
۸- و بر دشمنانت و دشمنان پیامبرت توانایی بخش، ای بخشنده‌ترین بخشندگان»!
راوی گفت: فدایت شوم! آیا چنین نیست که برای خودت دعا کردی؟ فرمود: برای نور آل محمّد صلّی‌الله علیه و آله و سابق ایشان و انتقام گیرنده از دشمنانشان به امر خداوند، دعا کردم. عرضه داشتم: خداوند مرا فدایت سازد، هنگام خروجش کی خواهد بود؟ فرمود: …(۱)