جبار

خداوند جبّار است و یکی از معانی جبار، التیام دهنده، رفو کننده و جبران‌کنندهٔ شکستگی و نقص است؛ پس شکسته شد، احتیاج به طبیب و جراح دارد تا دست یا پایش را با دارو و لوازمِ اتصال‌دهنده مداوا کند. ما در مشکلات شکسته می‌شویم، ولی به تنهایی نمی‌توانیم التیام ببخشیم. خداوندی که خالق نخ و پارچه و سوزن است و خیاط علی الاطلاق است همو می‌دوزد و رفو می‌کند؛ اما رفوی ما به تنهایی کار را به انتها نمی‌برد. اگر خانه‌مان خراب و ویران شد، اگر داروی معموری او نباشد، خانه آباد نمی‌گردد. اگر در سورهٔ بقره آیه ۱۷۹ فرمود: «ای خردمندان برای شما در قصاص کردن، حیات است» در واقع کاستی و مصیبت مثلاً مقتول، دارد با قصاص جبران می‌کند که مرهم دل صاحب قتل باشد و قاتل هم به بدی اعمالش جزا داده شود.