حافظ و تعابیر او از استاد

جای شک نیست که حافظ استاد داشته است و در اشعارش اسامی پیر، پیر مغان، پیر میکده، پیر می‌فروش، پیر خرابات، پیر میخانه، پیر صحبت بسیار به چشم می‌خورد.

حافظ از مرشد و استاد راه و شیخ طریق به «پیر» تعبیر می‌کند.

درباره پیر فرمود:

پیر ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت **** آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد

درباره پیر صحبت فرمود:

نخست موعظه پیر صحبت این حرف است **** که از مصاحب ناجنس احتراز کنید

درباره پیر طریقت فرماید:

نصیحتی کُنمت یاد گیر و در عمل آر **** که این حدیث ز پیر طریقتم یادست

درباره پیر می‌فروش فرماید:

دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد **** گفتا شراب نوش و غم دل ببر ز یاد

درباره پیر میخانه فرماید:

پیر میخانه سحر جام جهان بینم داد **** واندر آن آیینه از حس تو کرد آگاهم

درباره پیر خرابات فرماید:

بندهٔ پیر خراباتم که لطفش دائم است **** ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست

درباره پیر مغان فرماید:

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش **** که به تأیید نظر حل معما می‌کرد

درباره پیر میکده فرمود:

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات **** بخواست جام می و گفت راز پوشیدن