امام باقر علیه‌السلام فرمود: هر کس در تمام عمرش یک‌بار این دعا را بخواند، نامش در زمرهٔ بندگان نوشته شود، و به دفتر قائم بالا برده می‌گردد.
وقتی قائم علیه‌السلام ما خروج کرد آن شخص را به نام خود و پدرش می‌خواند، و این دفتر را به او می‌دهد، و می‌گوید: این نامه عهدی که در دنیا بودی با ما بستی، و این کلام خداوند عزّوجلّ است که به همین موضوع اشاره دارد: «مگر آن کسی که نزد خدای رحمان پیمانی داشته (فراهم) کرده باشد». (مریم: ۸۷)
پس با طهارت این دعا را بخواند:
| ۱- اَللَّهُمَّ یٰا إِلٰهَ الْآلِهَةِ یٰا وٰاحِدُ یٰا أَحَدُ یٰا آخِرَ الْآخِریٖنَ یٰا قٰاهِرَ الْقٰاهِریٖنَ یٰا عَلِیُّ یٰا عَظیٖمُ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْأَعْلیٰ عَلَوْتَ فَوْقَ کُلِّ عُلْوٍ هَذٰا یٰا سَیِّدیٖ عَهْدیٖ وَ أَنْتَ مُنْجِزٌ وَعْدیٖ | ۱- خداوندا! ای معبود معبودان، ای یگانه ای یکتا، ای نهایت همهٔ آخرین، ای چیره شونده بر قدرت‌داران، ای برتر ای بزرگ، تو برتر و بلندمرتبه‌ای، برتری بر هر برتری، این تعهّد من با توست ای آقایم و تو به عهدم وفا کننده‌ای. |
| ۲- فَصِلْ یٰا مَوْلٰای عَهْدیٖ وَ أَنْجِزْ وَعْدیٖ آمَنْتُ بِکَ أَسْأَلُکَ بِحِجٰابِکَ الْعَرَبیٖ وَ بِحِجٰابِکَ الْعَجَمِی وَ بِحِجٰابِک الْعِبْرٰانِی وَ بِحِجٰابِکَ السُّرْیٰانیٖ وَ بِحِجٰابِکَ الرُّومیٖ وَ بِحِجٰابِکَ الْهِنْدیٖ | ۲- پس عهدم را ای مولایم به مقصدش برسان، و عهد مرا محقّق بدار. به تو ایمان دارم و از تو می‌خواهم به حجاب عربی‌ات، و به حجاب غیر عربی‌ات، و به حجاب عبرانیت، و به حجاب سریانی‌ات، و به حجاب رومی‌ات، و به حجاب هندی‌ات. |
| ۳- وَ أَثْبِتْ مَعْرِفَتَکَ بِالْعِنٰایَةِ الْأُولیٰ فَإِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ لٰا تُریٰ وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلیٰ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِرَسُولِکَ الْمُنْذِرِ | ۳- ثابت گردان شناخت خودت را به عنایت اوّلیه‌ات، به‌راستی تو خداوندی که دیده نمی‌شوی، و تو در چشم انداز برتری. به‌سوی تو تقرّب می‌جویم، به‌واسطهٔ رسول بیم دهنده‌ات. |
| ۴- وَ بِعَلِی أَمیٖرِ الْمُؤْمِنیٖنَ صَلَوٰاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ الْهٰادیٖ وَ بِالْحَسَنِ السَّیِّدِ وَ بِالْحُسَیْنِ الشَّهیٖدِ سِبْطَی نَبِیِّکَ وَ بِفٰاطِمَةَ الْبَتُولِ وَ بِعَلِی بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنِ الْعٰابِدیٖنَ ذِی الثَّفِنٰاتِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الْبٰاقِرِ عَنْ عِلْمِکَ وَ بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصّٰادِقِ الَّذیٖ صَدَّقَ بِمیٖثٰاقِکَ وَ بِمیٖعٰادِکَ | ۴- و به امیر مؤمنان علیه‌السلام (درود خدا بر او باد) که هدایت‌کننده است، و به حسن آقا (سرور) و به حسین شهید، دو نوهٔ پیامبرت، و به فاطمهٔ پاک‌دامن (عفیف)، و به علی بن حسین زینت عبادت‌کنندگان صاحب اثرات سجده در پیشانی‌اش، و به محمّد بن علی شکافندهٔ علم تو، و به جعفر بن محمّد راستگو آنکه میثاق و وعده‌هایت را تصدیق نمود. |
| ۵- وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ الْحَصُورِ الْقٰائِمِ بِعَهْدِکَ وَ بِعَلِی بْنِ مُوسَی الرِّضٰا الرّٰاضیٖ بِحُکْمِکَ وَ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِی الْحِبْرِ الْفٰاضِلِ الْمُرْتَضیٰ فِی الْمُؤْمِنیٖنَ وَ بِعَلِی بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَمیٖنِ الْمُؤْتَمَنِ هٰادِی الْمُسْتَرْشِدیٖنَ وَ بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِی الطّٰاهِرِ الزَّکی خِزٰانَةِ الْوَصِیّیٖنَ | ۵- و به موسی بن جعفر پارسا که به عهدت قیام کرده بود، و به علی بن موسی رضا که به حکم تو راضی بود، و به محمّد بن علی دانشمند با فضیلت و در میان مؤمنان موردپسند بوده، و به علی بن محمّد امین و امانت‌دار هدایت‌کنندهٔ طلبان هدایت ، و به حسن بن علی پاک و پاکیزه و گنجینهٔ اوصیاء. |
| ۶- وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ بِالْإِمٰامِ الْقٰائِمِ الْعَدْلِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِی إِمٰامِنٰا وَ ابْنِ إِمٰامِنٰا صَلَوٰاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعیٖنَ | ۶- و به‌سوی تو به‌وسیلهٔ امام قائم عدالت‌گستر، انتظار کشیدهٔ هدایت‌شده تقرّب می‌جویم، که او امام ما و فرزند امام ماست، که درودهای خداوند بر همهٔ آنان باد. |
| ۷- یٰا مَنْ جَلَّ فَعَظُمَ وَ [هُوَ] أَهْلُ ذٰلِکَ فَعَفٰا وَ رَحِمَ یٰا مَنْ قَدَرَ فَلَطُفَ أَشْکُو إِلَیْکَ ضَعْفیٖ وَ مٰا قَصُرَ عَنْهُ أَمَلِی مِنْ تَوْحیٖدِکَ وَ کُنْهِ مَعْرِفَتِکَ | ۷- ای با شکوه که صاحب عظمت است و سزاوار جلالت است، پس عفو می‌کند و ترحّم می‌نماید. ای آنکه تقدیر می‌کند، پس با نازک بینی (یا دقیق) اندازه می‌گیرد. پس شکایت می‌کنم از ضعفم، و از کوتاهی کردن آرزویم از عمل به توحیدت و کُنه شناخت تو. |
| ۸- وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِالتَّسْمِیَةِ الْبَیْضٰاءِ وَ بِالْوَحْدٰانِیَّةِ الْکبْرَی الَّتیٖ قَصُرَ عَنْهٰا مَنْ أَدْبَرَ وَ تَوَلّیٰ وَ آمَنْتُ بِحِجٰابِکَ الْأَعْظَمِ وَ بِکَلِمٰاتِکَ التّٰامَّةِ الْعُلْیَا الَّتیٖ خَلَقْتَ مِنْهٰا دٰارَ الْبَلٰاءِ | ۸- توجّه به او می‌کنم به‌وسیلهٔ نامیدن سپید (روشن و نورانی) و به یگانگی بزرگ، که هر کس پشت و دست بردارد کوتاهی کرده است. و ایمان آوردم به بزرگ‌ترین حجابت، و به کلمات کامل و عالی‌رتبه‌ات که آن این خانهٔ بلا (دنیا) را آفریدی. |
| ۹- وَ أَحْلَلْتَ مَنْ أَحْبَبْتَ جَنَّةَ الْمَأْویٰ وَ آمَنْتُ بِالسّٰابِقیٖنَ وَ الصِّدّیٖقیٖنَ أَصْحٰابِ الْیَمیٖنِ مِنَ الْمُؤْمِنیٖنَ الَّذیٖنَ خَلَطُوا عَمَلًا صٰالِحاً وَ آخَرَ سَیئاً أَلّٰا تُوَلِّیَنیٖ غَیْرَهُمْ | ۹- و هر کس را دوست داشتی برای او منزل بهشتی را برایش حلال کردی، و ایمان آوردم به افراد سبقت جو و راست‌گوی مؤمنان که از اصحاب بهشت هستند. و همچنین به آنان که عمل نیکو و غیر آن را به جا آورند (که مورد عفو قرار گرفتند)، این‌که غیر آن‌ها را برایم سرپرست قرار مده. |
| ۱۰- وَ لٰا تُفَرِّقَ بَیْنیٖ وَ بَیْنَهُمْ غَداً إِذٰا قَدَّمْتَ الرِّضٰا بِفَصْلِ الْقَضٰاءِ آمَنْتُ بِسِرِّهِمْ وَ عَلٰانِیَّتِهِمْ وَ خَوٰاتیٖمِ أَعْمٰالِهِمْ فَإِنَّکَ تَخْتِمُ عَلَیْهَا إِذٰا شِئْتَ | ۱۰- و بین من و آن‌ها جدایی نینداز در فردایی که خشنودی را مقدّم بداری با تمام شدن داوری. ایمان آوردم به نهان و آشکار و پایان اعمالشان، به‌راستی تو کارهایشان را پایان خواهی داد هرگاه که بخواهی. |
| ۱۱- یٰا مَنْ أَتْحَفَنیٖ بِالْإِقْرٰارِ بِالْوَحْدٰانِیَّةِ وَ حَبٰانیٖ بِمَعْرِفَةِ الرُّبُوبِیَّةِ وَ خَلَّصَنیٖ مِنَ الشَّکِ وَ الْعَمیٰ | ۱۱- ای آنکه به یکتایی خود بر من به اقرار منّت نهادی، و به شناخت ربوبی خودت بر من بخشیدی، و مرا از شک و کوری خلاص کردی. |
| ۱۲- رَضیٖتُ بِکَ رَبّاً وَ بِالْأَصْفِیٰاءِ حُجَجاً وَ بِالْمَحْجُوبیٖنَ أَنْبِیٰاءَ وَ بِالرُّسُلِ أَدِلّٰاءَ وَ بِالْمُتَّقیٖنَ أُمَرٰاءَ وَ سٰامِعاً لَکَ مُطیٖعاً(۱) | ۱۲- راضی شدم به تو پروردگارم و به برگزیدگانت حجّت‌ها، و با شرم‌ها (حیا) پیامبران و فرستادگان راهنمایانم و به پرهیزگاران فرمان‌روایانم و شنوا در اطاعت برایت باشم. |
* توضیح آنکه این عهدنامه یک‌بار خوانده شود این‌همه امتیاز دارد؟؟!! البتّه برای مقرّبین و محبّین کامل و اوتاد و ابدال و رجال الغیب می‌باشد که شرایط لازم را همیشه دارند.