دِه
دِه، کنایه از دنیا و کنایه از جهالت و نادانی و کم فهمی است.
دِه مَرو، دِه مرد را احمق کند **** عقل را بی‌نور و بی‌رونق کند
قولِ پیغمبر شنوای مجتبیَْ **** گورِ عقل آمد وطن در روستا
هرکه در رُستا بوَد روزیّ و شام **** تا به ماهی عقلِ او نَبوَد تمام
و آنکه ماهی باشد اندر روستا **** روزگاری باشدش جهل و عَما
ده چه باشد؟ شیخ واصل ناشده **** دست در تقلید و حجّت در زده (مثنوی)
رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام سفارش کرد: «ای علی، در روستا سکونت مکن که پیروان روستا نادان‌اند.»