ذبح
ذبح، سر بریدن حیوان است. در اصل ذبح، پاره کردن گلوی حیوانات است.
از استاد کامل سید عبدالکریم کشمیری سؤال شد: ذبح گوسفند برای دفع گرفتاری‌ها مؤثر است؟ در جواب فرمودند: «ذبح برای همه چیز خوب است.»
در کتاب مصباح الشّریعه در باب حج آمده: در وقت ذبح قربانی، حلقوم هویَْ و طمع خویش را ذبح کن.
وقت ذبح اللّه اکبر می‌کنی **** همچنین در ذبح نفس کشتنی (مثنوی)
تن چو اسماعیل و، جان همچون خلیل **** کرد جان، تکبیر بر جسم نَبیل
گشت کُشته تن ز شهوت‌ها و آز **** شد ببسم الله، بِسمل در نماز
وقتی می‌خواهی سر حیوان را ببری، الله‌اکبر می‌گویی. همین‌طور وقتی می‌خواهی نفسِ امّاره را در راه خدا قربانی کنی باید الله اکبر بگویی. چرا که با بزرگ داشتن و اعلیٰ و برتر دانستن حقیقی پروردگار عالم، هر مهمّی آسان شود.
جسم مانند اسماعیل است و روح چون ابراهیم علیه‌السلام. همین‌که روح بر جسم شریف تکبیر می‌گوید، جسم از شهوات و آزمندی می‌میرد و با گفتن بسم الله الرّحمن الرّحیم در نماز، قربانی حق‌تعالی گردد.
سر به پیشِ قهر نِه، دل برقرار **** تا بِبُرَّم حلقت اسماعیل وار (مثنوی)
سر بِبُرَّم، لیک این سر، آن سری است **** کز بُریده گشتن و مُردن بری است
لیک مقصودِ ازل، تسلیم توست **** ای مسلمان بایدت تسلیم جست
وصول بنده به معبود با وجود بقای انانیّت نفس ممکن نیست. ناچار باید وجودِ موهومِ بنده در ذات الهی فانی شود.