ذکر آسان

شخصی به نام «شَیبه هُذَلی» نزد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آمد و عرضه داشت: من پیر شده‌ام و توانایی اعمالی چون حج و جهاد و… نیست، پس ای رسول خدا! مرا دستوری آسان مرحمت فرما تا خدای سبحان مرا از آن بهره رساند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: گفتارت را دو بار دیگر تکرار کن. او سخن خود را مجموعاً سه مرتبه تکرار کرد. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: در گرداگرد تو درخت و کلوخی نیست مگر این‌که از رحمت بر تو به گریه افتاد. چون نماز صبح را گزاردی ده بار بگو: «سبحان‌الله العَظیم وَ بحَمده وَ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا بالله العَلی العَظیم» که البته خدای عزوجل تو را به گفتن آن از کوری و دیوانگی و بیماری خوره و تنگ‌دستی و رنج پیری نگاه می‌دارد. در تعقیبات نماز صبح مفاتیح‌الجنان این روایت امام باقر علیه‌السلام از کتاب تهذیب را نقل کرده، در آنجا چنین آمده: از کوری و دیوانگی و خوره و پریشانی و خانه بر سرش فرود آمدن یا خرافت در هنگام پیری عافیت دهد.