رزّاق

رزّاق، یعنی بسیار روزی دهنده.

رزّاق تمام مخلوقات اوّلاً و بِالذّات خداوند است و رزّاق از اسماء حسنی است که مخصوص خدا می‌باشد و اگر به غیر خدا اطلاق می‌شود، بالعرض و به واسطه می‌باشد. در سوره نساء ۵ فرمود: «وَارْزُقُوهُمْ فی‌ها و اکْسُوهُم: آنان را روزی و پوشاک رسانید.»

جمله را رزّاق روزی می‌دهد **** قسمت هریک به پیشش می‌نهد (مثنوی)

رزق چه مادّی و چه معنوی، در خلقت هر کسی نصیبی دارد. عطاء او مطلق است و روزی او شامل حال انسان‌ها، فرشتگان، حیوانات، جنّ و همه موجودات می‌شود. رزق مادّی از رحمت عام فرود می‌آید. امّا رزق معنوی، خاصّ است و شامل حقایق و علوم ربّانی و تجلّیات صمدانی می‌باشد که به نفوس طیّبه تعلّق می‌گیرد.

خداوند رزّاق، روزی هر بنده را پیش از خلقت او معیّن فرموده است. در سوره ذاریات ۲۲ آمده: «وَ في السَّماءِ رَزقَکُم وَ ما توعَدون: روزی شما و آنچه به شما نوید می‌دهند در آسمان است.»

صفت رزق از جمله صفات فعل پروردگار است. در سوره ذاریات ۵۸ آمده: «انَّ اللهَ هُوَ الرزّاق ذوالقوَّة المَتین: بی‌گمان این خداوند است که بسیار روزی‌بخش توانمندِ استوار است.»