رفیق
مرشد و هادی طریق است.
چو صبا افتان و خیزان می‌روم در کوی دوست **** وز رفیقان باز استمداد همّت می‌کنم (حافظ)
مرافقت از رفاقت و رفیق مشتق شده است و مسلّماً مرافقت بدنی شرط نیست، بلکه مرافقت روحی نیز لازم است و این مبتنی است بر آنکه همان‌طور که روح ولیّ بر سالک سیطره دارد، سالک نیز پیوسته متوجّهٔ او بوده تا مرافقت صادق شده و عمدهٔ سیر و سلوک سالک نیز به‌واسطهٔ این مرافقت با امام صورت می‌گیرد.
الرّفیق ثمَّ الطّریق: اوّل رفیق راهت را انتخاب کن، بعد حرکت کن.
مقام اَمن و مِی بی‌غش و رفیق شفیق **** گرت مدام میسّر شود زهی توفیق (حافظ)
حضرت عیسی علیه‌السلام فرمود: «کونوا کالطّبیب الرّفیق یضع الدواء فی موضع الدّاء: چون طبیب رفیق باشد دارو را به موضع درد مخصوص می‌کند.»
در سوره نساء ۶۸ آمده: «آنان که از خداوند و پیامبر فرمان برند با کسانی که خداوند به آنان نعمت داده است از پیامبران و صدّیقان و شهیدان و صالحان خواهند بود و حَسُنَ اولئکَ رَفیقا: آنان همراهانی نیکویند.»