ریا

به عمل خویش ریا مکن، در مقابل کسی که نه زنده کند و نه میراند و نه تواند از چیزی تو را بی‌نیاز کند. ریا درختی است که ثمره‌اش جز شرک خفی نیست و ریشهٔ آن نفاق است.

روز قیامت هنگام سنجش اعمال به شخص ریاکار گفته می‌شود: «ثواب عمل خود را از کسی که با من شریک قرار دادی، بگیر».

متوجه باش برای که عبادت می‌کنی؟ و چه کسی را می‌خوانی؟ و از چه کسی امید داری؟ و از که می‌ترسی؟ بدان، تو قادر نیستی چیزی از باطن خود را مخفی بداری و تنها خویش را فریب می‌دهی، خداوند فرموده: «منافقان با خدا و اهل ایمان خدعه می‌کنند، آنان خود را فریب می‌دهند لکن درک ندارند». (بقره: ۹)

ریا بیشتر اوقات در چشم، خوردن، حرف زدن، راه رفتن، مجالست، لباس پوشیدن، خندیدن، نماز، حج، جهاد، قرائت قرآن و سایر عبادات ظاهری به وقوع می‌پیوندد.

هر کس باطن خویش را برای خدا خالص کرد و قلبش را برای او خاشع نمود و هر چه در توان داشت انجام داد و باز خود را مقصر دانست، می‌یابد که کوشش او مورد تقدیر واقع شده و از آن کسانی خواهد بود که امید خلاصی از ریا و نفاق برایش حاصل شود، به شرط آنکه در هر حال استقامت داشته باشد.