زنان

یکی از مظاهری که در قوانین طبیعت، حق نهاد؛ زینت و آراسته شدن دوستی و میل‌زنان است که در قرآن، سورهٔ آل‌عمران آیه ۱۴ فرمود: «زُیّن للنّاسِ حُبُّ الشهواتِ مِن النِّساءِ و …» و در سورهٔ اعراف آیه ۱۸۹ فرمود: او خدایی است که همهٔ شما را از یک نفر بیافرید و از او همسرش را قرار داد تا به زوجه آرام گیرد. (هو الذی خلقکم من نفس واحدة و حبل منها زوجها لیسکن الیها) پس زن را، سبب آرامش و سکونت مرد قرار داده است. پیامبر صلی‌الله علیه و آله با آن عظمت و شرافت به همسرش می‌فرمود: با من صحبت کن. اکثر زندگی‌ها، اگر حاجت مرد در موضوع جنسی به زن نباشد، انگار زن مورد توجه مرد قرار نمی‌گیرد. لذا نوعاً غلبهٔ مردان بر زنان ظاهری و غلبهٔ زنان بر مردان، واقعی است. احتیاج مرد و طلب او به جنس زن سبب می‌گردد، مرد محتاج به او باشد. اگر بیست درصد مردان، غالب بر زنان باشند، به خاطر فرهنگ شخصی و نژادی و صفاتی است. در واقع زنان مظهر تجلّی حق و پرتو جمال حضرت دوست می‌باشند و نطفهٔ مردان را می‌پذیرند و منفعل می‌شوند، از آن‌طرف، آنکه نطفه را می‌پروراند جهت فاعلی دارد و چون رقّت قلب و لطافت و احساسات آنان، بیشتر از مردان است، دلربایی و دل بردن آنان از مردان و نیز جذّابیت آنان از دیگر رموز سکونت برای مردان است.