عاقّ والدین

خداوند در قرآن بعد از توحید، احسان به پدر و مادر را یادآوری کرده و فرموده: حتّی اف هم به آن‌ها نگویید و بانگ بر آن‌ها نزنید و گفتار نیکو با آن‌ها بگویید. پس آن‌هایی که در جوانی براثر خوش‌گذرانی و نادانی موجب اذیت پدر و مادر شدند، اگر آنان فرزند را عاق کنند، سبب ورود در آتش جهنّم می‌شوند و اگر برای دیگر گناهان یک درب جهنّم باز است برای عاق دو درب باز است. به تجربه هم ثابت‌شده که هر کس عاق والدین شده مشکل دنیا و آخرت داشته است و عاقبت نیکی نداشته است. پس بهتر است از والدین رضایت بطلبد و اسباب خشنودی آنان را فراهم کند و از هر اذیتی و آزاری نسبت به آنان خودداری کند؛ حتّی اگر مذهب آنان فرق می‌کند حق آزار را ندارد. چنانکه امام صادق علیه‌السلام فرمود: «در حق آنان دعا کند تا قلوبشان نرم و رحیم شود.» در زمان پیامبر صلی‌الله علیه و آله افراد بسیاری می‌آمدند و برای رفتن به جهاد می‌گفتند پدر و مادرمان راضی نیستند و پیامبر صلی‌الله علیه و آله می‌فرمود: «یک‌شب نزد مادر بودن بهتر است از یک سال جهاد درراه خدا.» اهمّیت این مسئله به‌قدری زیاد است که کسانی که والدین را اذیت کردند و مورد عقوق قرار گرفتند؛ فرزندان آنان به سرشان آوردند. یعنی اثر وضعی این مرض سریع خود را نشان می‌دهد. جوانی هر چه باشد – از غرور و حرص و نادانی – می‌گذرد امّا عواقب سوء نافرمانی و آزردن باقی می‌ماند. چه‌بسا والدین از دنیا می‌روند و غصّه و غم فرزندان دوچندان می‌شود و راه گشایش کم می‌شود. اگر کسی به خود بیاید و والدین وفات کرده باشند راهش خیرات کردن و دعا و نماز و استغفار و صدقه دادن برای آنان است تا زمینه رضایت آنان در برزخ فراهم شود.