عنایت

بی عنایات خداوند، از اول تا به آخر زندگی و قیامت، هیچیم هیچ. بی‌عنایت خداوند و خاصّان او، اگر فرشته هم باشد ورق اعمالش سیاه و تباه است. اگر دست عنایت لحظه‌ای قطع شود، نفس اماره و رذایل، آدمی را به هبوط می‌کشاند؛ اگر بنده، عیب و نقصی دارد از عدم عصمت است؛ اما اینکه هبوط نمی‌کند از عنایت است. چون علم و عقل بنده جزئی است و در معرض آسیب و آفت می‌باشد، این مدد خاص است که او به زمین نمی‌افتد. پس تا زمانی که انرژی و اتصال و لطف حق وجود دارد، بنده متصل به دریای بی‌کران رحمت خاصّه است.