غلظت

تندی و سختگیری و پرخاش و درشتی کردن در کلمات و اعمال را غلظت گویند. صاحب این مرض نه‌تنها خود مشکل دارد بلکه افراد زیردست و همراه هم از او در ناراحتی و رنج هستند آثار درشتی کردن گاهی ساعت‌ها در نفس خود و دیگران باقی می‌ماند و بیرون نمی‌رود. چه‌بسا در حال تندی، کلام و عملی صادر شود که معایب آن بعداً متوجّه او شود. اوّلین و بهترین راه برای درمان، رفق و مدارا کردن است. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «خداوند مرا امر به مدارا با مردم کرده همان‌طور که مرا به ادای واجبات نموده است.» و خداوند در قرآن به پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرموده است: «ای پیامبر! اگر درشت خو و غلیظ القب باشی هر آینه از دورت کنار می‌روند.» پس همان‌طور که خداوند رفق را دوست دارد با هرکسی که این صفت را داشته باشد، رفیق و دوست شود. صاحب این کسالت بهتر است، رفق در کلام و کردار را پیشه خود کند. ملایمت و اعتدال در گفتار را سیره خود قرار بدهد تا شیطان، حلم او را نبرد و به درشتی نیندازد و بداند که نرم زبانان و نرم خویان – هر کس و در مقام و لباس که باشند – دارای دوستان بسیار و زندگی خوب می‌باشند و عزّت دنیا و آخرت را خداوند به آن‌ها عطا می‌کند و همه دوستان و بستگانش در امان و لطف او می‌باشند.