لباس

زیباترین لباس برای مؤمن لباس تقوا است و نرم‌ترین لباس، لباس ایمان است. خداوند می‌فرماید: «لباس تقوا بهترین لباس است». (اعراف: ۲۶)

اما لباس ظاهر، نعمتی است از طرف خداوند که به‌وسیلهٔ آن عورت انسان پوشیده می‌شود؛ و این کرامتی است که خدا فرزندان حضرت آدم را به آن گرامی داشته است و موجودات دیگر شامل این کرامت نشده‌اند. لباس ظاهر وسیله ایست برای پوشاندن که در انجام طاعات و واجبات به کار می‌رود؛ اما بهترین لباس تو، آن است که تو را از یاد خدا دور و غافل نکند و به شکر و ذکر و طاعتش نزدیک کند و به عجب و ریا و زینت دادن خود و افتخار کردن و خودستایی نکشاند که همهٔ این‌ها از آفات دین و موجب قساوت قلب می‌شود.

هرگاه لباس ظاهر را می‌پوشی یاد خدا کن که به رحمت خویش گناهان تو را پوشانده است. باطن خویش را به‌راستی بپوشان، چنانکه ظاهرت را به‌وسیلهٔ لباس پوشاندی، البته، باطنت در پوشش ترس و بیم و ظاهرت در پوشش طاعت باشد.

و به چشم عبرت، فضل خدا را ببین که چطور اسبابی برای پوشش عورت ظاهر از لباس‌ها خلق کرده است. همین‌طور ابواب توبه و انابه را باز نموده است تا عورت‌های باطنی را از گناهان و اخلاق بد پوشیده بداری.

هیچ کس را به خطایش رسوا نکن که خدا بزرگ‌تر از گناهان او، گناه تو را پوشانده است و فقط به عیب خویش متوجه باش.

از چیزی که حال و کارش برایت نفعی نداشته باشد، اعراض کن. از اینکه عمر تو به عمل دیگران فانی شود حذر کن، چون آنان به سرمایهٔ تو تجارت کنند و تو برای خودت کاری نکرده باشی و به هلاکت برسی.

فراموشی گناه از بزرگ‌ترین مجازات خدا در دنیا و بیشترین اسباب عقوبت در آخرت می‌باشد، پس مشغول عیوب و یاد آوری گناهان نفس خود باش.

مادامی‌که بنده به طاعت خدا و شناخت عیوب نفس خویش مشغول است، آنچه به دینش ضرر می‌زند را ترک می‌کند و از آفات دوری می‌کند و در دریای الهی غوطه‌ور می‌شود و از جواهر و فواید حکمت و معارف استفاده می‌برد.

و مادامی‌که بنده گناهان خود را فراموش کرد و نسبت به عیوبش جاهل شود و به توان و قوت خود اعتماد کند، هیچ‌گاه رستگار نشود.