لزوم و نیاز ارشاد

نیاز هر انسانی به معلم درون و غیر محسوس، یک نیاز عمومی است. به دلیل مشکلات موجود در نفس و طریق، ارشاد خاص ضروری است. سالک در اثر غلبه طبع و وسوسه و جاذبه‌های لذایذ مادی و تعلقات عاطفی و احساسی گاهی دست از سلوک می‌کشد.

این نَفَس معلم است که برای حصول آرامش و امید و رهایی از وحشت‌های خیالی آینده، مرید را اطمینان می‌دهد و دستگیری می‌کند. (تلخیص عرفان نظری ص ۴۱۴)

یار باشد راه را پشت و پناه **** چون که نیکو بنگری یار است راه (مثنوی ۶/۱۵۹۱)

هادی استاد و راهنما به‌منزله یعقوب است که او هم پدر بود و هم پیامبر و نفس اماره گرگ انسان است و نباید از هدایت خارج شود.

دیو گرگ است و تو همچون یوسفی **** دامن یعقوب مگذار ای صفی (مثنوی ۶/۴۹۹)

راه حقیقت چگونه راهی است؟ پُر از جا پای سالکان، همراه کیست؟ همان کسی که با اندیشه‌های تابناک خود نردبان عروج روحی تو را فراهم می‌آورد.

راه چه بوَد؟ پُر نشان پای‌ها **** یار چه بوَد؟ نردبان رأی‌ها (مثنوی ۶/۵۱۰)