لقمهٔ حلال

جای هیچ شکی نیست که یکی از اسباب ترقّی و قرب به ساحت مقدّس حضرت حجّت علیه‌السلام، خوردن لقمهٔ حلال و پرهیز نمودن از لقمهٔ حرام و شبهه‌ناک است. بدان که لقمهٔ حلال نور افزاید و سبب افزایش علم و حکمت و عشق گردد و میل به طاعت و مراقبه را به همراه می‌آورد. لقمه همچون بذر پاکی است که ثمره‌اش محصول پاکیزه است. در هیچ منبع دینی دیده نشده است که کسی لقمهٔ حرام بخورد و حالش خوب شود و مقرّب درگاه اولیاء الهی شود؛ چه آنکه لقمهٔ حرام سبب تیرگی قلب می‌گردد و خود حجاب واضح است. اگر لقمه حلال باشد خصوصاً اگر از دست پاکان و مقرّبان درگاه حضرت قائم علیه‌السلام نصیب انسان شود، یقیناً موجب رشد و صعود می‌شود و انسان در زمرهٔ محبوبان امام علیه‌السلام قرار می‌گیرد. امیدواریم که خدای متعال این توفیق را شامل حال ما بکند.