مستراح
مستراح را از این جهت مستراح گویند که انسان از سنگینی نجاسات راحت گردد و مدفوع و پلیدی از او جدا شود.
مؤمن از مستراح عبرت می‌گیرد که بهترین غذاهای دنیا، آخرش این چنین می‌شود، (پس این همه زحمت برای غذا برای چیست؟) پس از آن روی برمی‌گرداند و ترک می‌کند.
و نفس و قلبش را از مشغول شدن به لذایذ دنیوی فارغ می‌گرداند.
همان‌طور که از گرد آوردن نجاسات و مدفوع و کثافات خودداری می‌کنند. مؤمن با تفکّر درمی‌یابد که نفس عزیزش چطور با رفتن به مستراح عاجز می‌شود؛ و می‌یابد که تمسک به قناعت و تقوا موجب راحتی در دنیا و آخرت می‌گردد و راحتی در آسان گرفتن دنیا و دست برداشتن از آن و دوری کردن از نجاسات و از محرمات و شبهات است.
پس بر نفس خود در کِبر را می‌بندد بعد از آن‌که معایب نفس [الدنیا] را شناخت و از گناهان فرار می‌کند و باب تواضع و ندامت و حیا را بر خود بازمی‌نماید.
و در انجام اوامر و اجتناب نواهی خدا، کوشش می‌کند تا به حسن عاقبت و مقام قرب الهی برسد؛ و نفسش را در زندان خوف و صبر و دوری از شهوات محبوس می‌دارد تا به محل امن الهی در سرای قرار برسد و طعم خشنودی او را بچشد، این همان است که می‌توان بدان تکیه کرد و به غیر از آن بیهوده است.