ناشناخته بودن اولیاء خدا
نوعاً اولیاء خدا در عصر و زمانشان ناشناخته بودند، چنانکه مرحوم سید علی آقا قاضی قدّس سرّه در زمان خود شناخته نشد و بعد از چهل سالی کم‌کم در میان مردم از زندگی آن بزرگ‌مرد عرفان سخن به میان آمد.
روایتی است از امام صادق علیه‌السلام که می‌فرماید: «همان‌طور که کنه صفت امام را نمی‌توان شناخت، کنه صفت مؤمن حقیقی را نیز نمی‌توان شناخت.» کما لا یقدر علی کنه صفة الامام کذلک لا یقدر علی کنه صفة المؤمن (بحارالانوار، ج ۶۷، ص ۶۵)
حضرت استاد که مجذوب دلدار بود، سکوت آیینهٔ جانش را به نفحات گلشن معارف الهیه معطر کرده و در گلزار حیات دارین سرّ درونش به حیّ و قیّوم عجین شده بود. چون حق‌تعالی او را برگزید از صالحان قرار داد (فَاجْتَباهُ رَبُّهُ مِنَ الصّالِحین «قلم:۵۰») لذا به دنیای دون پشت پا زده و در حلقهٔ برگزیدگان مستور درآمده بود.
یکی از دوستان می‌گفت: «در سال (۱۳۶۹ یا ۱۳۶۸) حضرت آیت‌الله بهجت رحمة الله علیه هدیه‌ای دادند تا خدمت آیت‌الله کشمیری ببرم، آمدم در خانهٔ ایشان را زدم، ایشان در را باز کردند، آن هدیه را خدمتش دادم و پذیرفتند. سپس عرض کردم: می‌خواهم خدمت شما برسم! فرمود: وقت ندارم، نگاه کردم حالتشان منقلب و متحوّل است. خدمت آیت‌الله بهجت رسیدم و عرض کردم حال ایشان منقلب و دگرگون بود. فرمود: زحمت زیاد کشیده که حالش این‌طور است.» مرح سالک الی الله جعفر آقا مجتهدی فرموده بود: آن‌قدر آقای کشمیری زحمت کشیده بود که می‌بایست بر هوا راه می‌رفت.
آنان که ره دوست گزیدند همه **** در کوی شهادت آرمیدند همه
در معرکهٔ دو کون فتح از عشق است **** هر چند سپاه او شهیدند همه (مرحوم ملّا صدرا)
در پایان مقدمه، خطاب به حضرتش عرض می‌کنم:
اشاهد معنی حسنکم فیلذّ لی **** خضوعی لدیکم فی الهوی و تذلّلی (ابن فارض مصری)
حُسن شما را که مشاهده می‌کنم، خضوع و تذلّل در راه محبت به شما برای من بسیار لذت‌بخش است.
مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر **** ما همچنان در اول وصف تو مانده‌ایم. (سعدی)