نفحه

پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: نفحه (بو) های الهی در ایام زندگی‌تان به شما می‌رسد، پس خود را در معرض آن بوها قرار دهید. مراد از این نفحه‌ها، رحمت‌ها و عنایات خاص است که به هر علتی از عالم معنا می‌وزد؛ پس از وقت استفاده برده و آن را باید غنیمت شمارد؛ که اگر سهل‌انگاری شود، از دست می‌رود. آنگاه تأسّف فایده‌ای ندارد. در توضیح عرض می‌کنیم: یکی از مصادیق نفحه الهی، اولیاء خدا و اساتید حاذق عرفان عملی هستند که فیض به نوعی از ایشان به پائین ترها می‌رسد. پس طالب و عطشان بداند که در هیچ دوره‌ای از این کلمات پر مغز اولیاء خالی نیست. شتابنده، یابنده است و قدرِ غنیمتِ عطا شده را دانسته تا بهرهٔ کافی و وافی برد. لذا بعضی بزرگان طریقت گفته‌اند: وقتی درخت طوبی در بهشت به حرکت درمی‌آید، سالکان زمینی از نسیم و بوی آن طوبی، در اینجا بهره می‌برند و معارف پسندیده، نصیبشان می‌شود، با استادی کامل آشنا می‌شوند، صفاتشان به دگرگونی می‌افتد.