همسایه آزاری

اذیت به همسایه به هر شکل که باشد اشکال دارد و حرام است. چون از حقوق مهم یکی حق همسایه می‌باشد. پس آن‌که به ضعف ایمان دچار است به آزار هم نوع خود که در جوار اوست می‌پردازد. همسایه همانند خویشاوند است؛ اگر مسلمان باشد دو حق و اگر کافر، یک حق دارد. چون اگر حق همسایه را رعایت نکند به ضعف ایمان دچار می‌گردد. وقتی به پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله عرض کردند: «فلان زن روزها روزه و شب‌ها به عبادت مشغول بوده و صدقه هم می‌دهد ولی به همسایه با زبان آزار می‌رساند، فرمود: اهل جهنّم است وخیری در او نیست.» و فرمود: «حرمت همسایه بر همسایه مانند حرمت مادر است.» از این بیان معلوم می‌گردد که اذیت همسایه همانند اذیت مادر است. برای درمان، بهترین چیز نیکویی با همسایه است تا موجب فزونی عمر گردد. چون قبلاً برخورد تند موجب آزار آنان شده، بنا را به خوش‌رویی و سلام کردن و عیادت و کمک مادّی و اطعام و هر چیزی که برای جذب محبّت است، بگذارد. نکند همسایه گرسنه و او سیر بخوابد. از ایجاد سر و صدا و نگاه کردن به درون خانه همسایه که زن و فرزندانش در آن می‌باشند پرهیز کند. در مشکلات ومصایب کمک‌کار آنان باشد. پشت سر آنان خوبی‌هایشان را برای دیگران متذکر شود و مانند یک برادر نسبی رفتاری برادرانه داشته باشد. اگر احیاناً خطایی از ناحیه او سر زد، زود با پوزش جبران خطای خود بنماید. چون چنین کند خداوند رحمت خود را شامل حال او می‌نماید و عاقبت‌به‌خیر می‌شود.