پریشانی

چون حضور حضرت مهدی علیه‌السلام را درک نمی‌کنیم و خاطره‌ای از او نداریم و در طولانی شدن غیبت کبری به سر می‌بریم، سبب می‌شود که پریشان باشیم. خانهٔ دل به خاطر توجّه نداشتن به ناظریّت او ویران شده است. آشفتگی ما ازآنجاست که به‌پای او نیفتادیم و گدایی نکردیم، پس در مسیر به‌سوی او سرگردان شدیم و در فردای خود حیران ماندیم و از صدها پیوند با امام خود، به چند پیوند و ربط نازک و کوچک متوسّل شدیم و نتیجه‌ای نگرفتیم؛ آنگاه به پریشانی فکر افتادیم و به حضرتش گفتیم: ما را فراموش کرده‌ای؟ به تو شکایت کنم یا از روزگار؟