پیامبران

یک فرقِ میان شاهان و انبیاء، در این است که پیام پیامبران، پیغام حضرت کردگار است و پایدار می‌باشد؛ اما پیام پادشاهان، مقطعی است؛ به خاطر آنکه حبّ جاه آنان را پوشانده و پیغامی از حضرت ربّ العالمین ندارند. خطبهٔ شاهان با یکدیگر فرق دارد و تغییر می‌کند، اما خطبهٔ همهٔ انبیاء در رهنمود، یکی است. انبیاء هیچ‌گاه معزول نمی‌شوند، اما شاهان با همهٔ شوکت‌های ظاهری، وقتی حکومتشان عوض شد و یا مُردند، نام و شوکتشان هم با معزول شدن و مُردن، از بین می‌رود. نام پادشاهان را بر سکّه‌ها حک کنند و در اعیاد و مراسم و جلوس و سفره‌های خارجی نامشان را به بزرگی و القاب گوناگون یاد کنند. همین‌که مُردند یا معزول شدند، همهٔ این تعاریف و یادبودها از بین می‌رود. در میان انبیاء، پیامبر ما محمد صلی‌الله علیه و آله که اکمل همهٔ انبیاست، همانند صد است که بقیهٔ انبیاء، مقدمهٔ ظهور اتمّ او بودند و خاتم همه اوست؛ که تا قیامت، اسم و رسم و شوکت او باقی است.