چشم‌پوشی
استفاده نبرد کسی به مانند آنچه از پوشاندن چشم منفعت برد؛ چون چشم از محرمات الهی پوشیده نمی‌شود، مگر قبلاً در قلبش مشاهدهٔ عظمت و جلال حق شده باشد.
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام پرسش شد به چه چیزی انسان می‌تواند چشم را بپوشاند؟ فرمود: «به‌وسیلهٔ خاموشی نفس در تحت سلطنت خداوندی که آگاه بر باطن توست».
چشم جاسوس دل و سفیر عقل است، پس آن را از هر چه لایق دین نیست و قلب دیدنش را مکروه دارد و عقل منکر آن است، بپوشان.
پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم فرمود: «چشم‌های خود را از محرمات بپوشانید تا چیزهای فوق‌العاده مشاهده کنید».
خداوند فرمود: «به مؤمنین بگو چشم‌های خود را بپوشانند و فروج خود را حفظ کنند». (نور: ۳۰) حضرت عیسی علیه‌السلام به حواریین فرمود: «از نظر به‌سوی زنان پرهیز کنید که آن بذر شهوات است و موجب رویش فسق می‌شود».
حضرت یحیی بن زکریا فرمود: «مرگ برایم محبوب‌تر از نگاه به غیر واجب می‌باشد».
مردی به عیادت زن بیماری رفت و نگاه به‌صورت آن زن می‌کرد. عبدالله بن مسعود به او گفت: «اگر چشمت کور بود بهتر از این عیادت کردنت بود».
هیچ چشمی نیست که نظر به حرامی کند، مگر آنکه در قلبش گره‌ای از آرزو منعقد می‌شود و این گره باز نمی‌شود، مگر به دو چیز، گریهٔ حسرت و ندامت با توبهٔ راست، یا به آنچه نظر کرد و آرزو نمود، برسد.
پس اگر موفق به توبه نشد به آتش دچار خواهد شد، اگر موفق به توبه و اشک حسرت و ندامت شد جایش بهشت و بازگشتش به خشنودی خدا خواهد بود.